Od lat mówi się w mediach o potrzebie „stawiania” na młodych piłkarzy przez polskie kluby. W celu wsparcia tego działania Polski Związek Piłki Nożnej zadecydował, iż będzie istniał obowiązek przebywania na boisku w ramach danej drużyny co najmniej jednego młodzieżowca. Liczba wymaganych młodzieżowców zależy charakteru danych rozgrywek np. w rozgrywkach Pucharu Polski na boisku musi przebywać w ramach danej drużyny co najmniej dwóch młodzieżowców.

Zgodnie z definicją zawartą w przepisach uchwalonych przez Polski Związek Piłki Nożnej jako młodzieżowca należy rozumieć piłkarza posiadającego obywatelstwo polskie, który w roku kalendarzowym, w którym następuje zakończenie danego sezonu rozgrywkowego kończy 22 rok życia oraz zawodnik młodszy. W rozpoczętym w ubiegły weekend sezonie, status młodzieżowca będą mieli zawodnicy urodzeni 1 stycznia 2001 r. i młodsi. Wyżej przytoczony wiek piłkarza obowiązuje jednak jedynie w przypadku Ekstraklasy. W rozgrywkach I, II i III ligi, maksymalny wiek młodzieżowca jest niższy i wynosi 21 lat. Należy ubolewać, że pomimo słusznych głosów środowiska piłkarskiego PZPN pozostawił pozostawić bezpośrednie odwołanie do narodowości zawodnika, zamiast zastąpić go kryterium zawodnika wyszkolonego w federacji (np. takiego, który pomiędzy 15 a 21 rokiem życia co najmniej 3 lata lub 36 miesięcy był zarejestrowany w polskim klubie.

Warto w tym miejscu wskazać, iż obowiązujące kryterium narodowościowe rodzi bowiem poważne wątpliwości odnośnie jego zgodności z prawem polskim i unijnym, w tym w szczególności z zakazem dyskryminacji ze względu na narodowość.